2009

Oren Ambarchi i Robert Piotrowicz wyjściem swoich eksperymentów uczynili gitarę elektryczną, której możliwości brzmieniowe doprowadziły ich do dalszych poszukiwań już na polu abstrakcyjnego elektronicznego dźwięku. Zbliża ich niekonwencjonalne podejście do instrumentu, procesu kompozycyjnego, czysto formalnej improwizacji.
Obaj muzycy - w odmienny sposób - korzystają z analogowych instrumentów, Piotrowicz syntezator ulokował w centralnej pozycji, dla Ambarchiego gitara jest wciąż głównym źródłem dźwięku, które wspomaga elektronika.
Muzyków zbliża też estetyka w której tworzą, oparta na walorze atomicznym dźwięku, jego samo istnieniu, z echami minimalizmu. Wspólna obu artystom jest też gęstość formy, gdy Ambarchiemu, czasem bliżej do poetyki ambient, Piotrowicz część swej pracy (zwłaszcza starsze nagrania) lokuje w sąsiedztwie noise music.
Mimo, że ich drogi przecinały się wielokrotnie, artyści na scenie spotykają się po raz pierwszy. W tej premierowej sytuacji zaprezentują nie tylko swój instrumentalny charakter, ale także jako wytrawni improwizatorzy.

OREN AMBARCHI (ur. 1969) - australijski gitarzysta, perkusista i improwizator.
Karierę artystyczną rozpoczął w 1986 roku, grając w kilku jazzowych formacjach. Na początku lat 90. razem z Robem Avenaim utworzył post-punkową grupę Phlegm a z Nickiem Kamiussis - The Menstruation Sisters. Solową działalność rozpoczął w 1997 roku, będąc zainspirowany twórczością japońskich twórców noise'owych (m.in. The Hanatarash, Masonna, Grim), jak również akademickimi wykonawcami (m.in. Alvin Lucier i John Cage).
Został laureatem wielu nagród i wyróżnień na festiwalach prezentujących współczesne odmiany awangardy muzycznej, co przyczyniło się do zdobycia sporego uznania w kręgach artystów jazzowych i eksperymentalnej elektroniki.
Tworzona przez niego muzyka oparta jest na niekonwencjonalnym wykorzystaniu właściwości brzmienia gitary elektrycznej, a także odnajdywaniu w tym instrumencie nowych możliwości akustycznych oraz generowaniu kakofonicznych płaszczyzn dźwiękowych.
Jest inicjatorem wielu udanych kolaboracji, m.in. z Christianem Fenneszem, Otomo Yoshihide, Johnem Zornem, Voice Crack, Keith Rowe czy Zbigniewem Karkowskim, jak również prestiżowego festiwalu "What Is Music?", poświęconego nowym trendom w muzyce współczesnej. Ostatnio intensywnie współpracuje z muzykami z grupy Sunn o))). Koncertuje z zespołem, współtworzy też z jego członkami inne projekty: Burial Chamber Trio (Ambarchi, Greg Anderson, Atilla Csihar znany z blackmetalowego Mayhem) oraz Gravetemple (Ambarchi, Stephen O'Malley i znów Atilla Csihar).

ROBERT PIOTROWICZ - muzyk, kompozytor. Piotrowicz jest jedną z czołowych postaci polskiej muzyki eksperymentalnej i improwizowanej, doświadczony scenicznie, współpracuje ze światową czołówką artystów tego nurtu. Piotrowicz równie intensywnie co na scenie realizuje szereg projektów w warunkach studyjnych.
Piotrowicz w instrumentalnym wymiarze swej pracy posługuje się gitarą i syntezatorem analogowym, który jest dla niego źródłem soniczych kreacji i poszukiwań. Gitarę traktuje głównie jako źródło dźwięku, która z syntezatorem analogowym tworzy unikalny elektroakustyczny system.
Muzyk porusza się w różnych przestrzeniach, jako improwizator współpracuje głównie z Anną Zaradny, a także Burkhardem Stanglem, gra solo, komponuje studyjnie w rejonach współczesnej muzyki elektroakustycznej..
Piotrowicz przez ostatnie lata współpracował z artystami z całego świata: Jerome Noetinger, Xavier Charles, Zbigniew Karkowski, Lasse Marhaug, John Hegre, John Butcher, , Tony Buck, Kevin Drumm. Okazjonalnie z wieloma innymi (ErikM, Otomo Yoshihide, Burkhard Beins, Lionel Marchetti, Ignaz Schick).
Obok czysto dźwiękowych projektów Piotrowicz realizuje również projekty audiowizualne: "Zmartwychwstanie", "Homage", TOJTOJ, "Summe von Nullen", "Definition".
Współpracuje z grupami teatralnymi komponując muzykę do spektakli m.in.: "Lastade"(reż J. Turkowski Teatr Kana), "Śmierć człowieka wiewiórki", "Bóg/Honor/Ojczyzna: Katarzyna Medycejska", "Herbert: Rekonstrukcja Poety" ( reż. M. Liber. Teatr usta usta/2xu).
Udźwiękawiał i grał na żywo do filmów niemych , a także do eksperymentalnych filmów autorstwa Martina Klappera. Relizował projekty radiowe / słuchowiska - "Radio The Receiver", "Hra na ohradu".
Wraz z Anną Zaradny prowadzi wydawnictwo i festiwal Musica Genera.

LUCIO CAPECE - jest wykształconym gitarzystą klasycznym, ale już podczas nauki gry na tym instrumencie poświęcał wiele czasu klarnetowi basowemu i saksofonowi sopranowemu, co w końcu doprowadziło go do zupełnego porzucenia gitary. Oprócz dwóch instrumentów dętych, obecnie posługuje się także sruti box raz sprzężeniami kontrolowanymi saksofonem, miksera używa też jako możliwości poszerzenia brzmienia instrumentów. Po przeprowadzce do Europy w 2000 r. Capece zajął się swobodna improwizacją, kierując się w jej elektroakustyczną stronę, choć przyznaje, że nie czuje się ściśle związany z żadnym nurtem, grając nieomal wszystko od pozostającego na granicy ciszy redukcjonizmu po kaleczący uszy noise. Od 2002 roku należy do kolektywu Ivraie działającego w przy Instants Chavires, w którego skład wchodzą m.in. Bertrand Denzler, Sharif Shenaoui, Christine Shenaoui i Stéphane Rives. Współpracuje również z tancerzami: Davidem Lakeinem i Ayarą Hernandez. Jego obecne projekty to SLW (z Beinsem, Nakamurą i Rhodrim Daviesem) oraz duet z Miką Vainio (który czasem ulega rozszerzeniu o Dörnera i Delay'a).
(biografia na podstawie materiałów artysty / emd.pl / Tadeusz Kosiek w diapazon.pl)

Valerio Tricoli i Robert Piotrowicz spotkali się po raz pierwszy na scenie w trakcie Musica Genera Festival 2008. Owocem tego spotkania był jeden z najciekawszych koncertów tego festiwalu. Styczniowe koncerty są kolejnym etapem współpracy tych współczesnych artystów dźwiękowych.
Muzyka Tricoliego i Piotrowicza leży pomiędzy kilkoma biegunami, czysta natura ludzkiego głosu, a generowanym analogowo złożonym elektronicznym sygnałem, pomiędzy nie istrumentalną muzyką konkretną, a gęstą fakturą fizycznego dźwięku.
Tricoli posługuje się sprzętem audio znanym bardziej z studia nagrań - magnetofon szpulowy Revox, Piotrowicz koncentruje się na kreowaniu, intensywnych, zmiennych, rezonujacych syntezatorowych kompleksowych struktur. Razem budują organiczną, kojarzącą się bardziej z kompozycją niz free improwizacją muzykę, głęboko emocjonalną i dynamiczną, złożoną w treści i formie.

VALERIO TRICOLI urodził się w Palermo, obecnie rezyduje w Berlinie. Jest elektroakustycznym kompozytorem oraz radykalnym improwizatorem. Używa instumentów elektronicznych, przede wszystkim analogowych, jak szpulowe magnetofony, głośniki, mikrofony, syntezatory. Konfiguracja tych urządzeń wciąż sie zmienia, Tricoli za każdym razem próbuje ustanowić nową relacje między muzykiem, sprzętem, przestrzenią i publicznością. Artysta łączy muzykę konketną z konceptualną sztuką dźwiękową, która odwołuje się do relacji między "tu i teraz" danego występu a pamięcią i powtórzeniem. Tricoli występuje solo i we współpracy z innymi artystami, znany jest też z udziału w zespole 3/4HadBeenEliminated, który w ostatnich latach zdobył spore uznanie na scenie eksperymentalnej. Dorobek płytowy artysty obejmuje kilka kolaboracji oraz płyt solo nagranych pod własnym nazwiskiem oraz kilka albumów 3/4HadBeenEliminated.

ROBERT PIOTROWICZ ­ muzyk, kompozytor. Piotrowicz jest jedną z czołowych postaci polskiej muzyki eksperymentalnej i improwizowanej, doświadczony scenicznie, współpracuje ze światową czołówką artystów tego nurtu. Piotrowicz równie intensywnie co na scenie realizuje szereg projektów w warunkach studyjnych.

Piotrowicz w instrumentalnym wymiarze swej pracy posługuje się gitarą i syntezatorem analogowym, który jest dla niego źródłem soniczych poszukiwać. Gitarę traktuje głównie jako żrodło dźwięku, która z synteaztorem analogowym tworzy unikalny elektroakustyczny system.
Muzyk porusza się w różnych przestrzeniach, jako improwizator współpracuje głównie z Anną Zaradny i Burkhardem Stanglem, gra solo, komponuje studyjnie w rejonach elektroakustycznego eksperymentu.
Piotrowicz jest bardzo aktywny koncertowo, przez ostatnie lata współpracował głównie z takimi muzykami jak: Zbigniew Karkowski, Jerome Noetinger, Xavier Charles, John Hegre, Lasse Marhaug, John Butcher, Tony Buck, Kevin Drumm. Okazjonalnie z wieloma innymi (ErikM, Otomo Yoshihide, Burkhard Beins, Lionel Marchetti, Ignaz Schick).
Obok czysto dziękowych projektów Piotrowicz współpracuje i realizuje również projekty audiowizualne. Wraz z Anną Zaradny był autorem wieloczęściowej instalacji "Zmartwychwstanie". Wraz z Matyldą Sałajewską, Michałem Kopaniszynem i Anną Zaradny współtworzył TOJTOJ, projekt oparty o instalacje i projekcje wideo z muzyką na żywo. Piotrowicz ma też bogate doświadczenia z muzyką tworzoną do obrazu, także w wersji live ­ głownie współpraca z muzykiem i filmowcem Martinem Klapperem. Piotorwicz współpracuje z grupami teatralnymi komponując muzykę do spektakli (m.in. Teatr Kana, usta usta/2xu).
Piotrowicz uczestniczył w wielu międzynarodowych wydarzenach i festiwalach: "In Beetwen" Chicago 2001, Jazz in E. w Niemczech, Copenhagen Jazz Festiwal 2001, Audio Art Festival 2000, Muzyka z Mózgu 2000, Artgenda 2002, Horbar Festival Hamburg 2002, ALTF4 Warszawa, Nova Paka 2003, Inländer Raus! Berlin 2003, SKIFF, NPAI Pathenay, Aux Pole'n, Densites 2005, Ultra Hang 2007, Hapzura 2007 Club Transmediale 2008 i inne.
Koncertował w wielu krajach europejskich (Niemcy, Czechy, Austria, Chorwacja, Słowenia, Włochy, Węgry, Rumunia, Holandia, Francja, Dania, Norwegia, Grecja, Szwajcaria) i w USA.
Wraz z Anną Zaradny prowadzi wydawnictwo i festiwal Musica Genera.